ne

bugün bilincim yataktan düşmüştü. kafamı yavaşça kaldırıp yerde yatışına baktım. bilincimin kafamdan düşmesi migrene sebep oluyor. kafamda fransızca ve italyanca kavga eden iki tane kadın vardı. öyle böyle kavga etmiyorlar yani çok ediyorlar, önünü.. neyse.

sıcak su ve soğuk kahvelerle beraber iki paket sigara içtim. otobüste çok rasyonel insanlar olmalıydı, dikkat etmedim. havayı sevdim, sevdikçe daha çok sevdim. kaldırıma oturup beni almaya gelmesini bekledim. önümü göremiyordum. bilinç ne zaman terketse bu oluyor işte. bu ağrı.
sadece müzik düşünüyorum dedim, bu iyi bir şey değil dediler. biri geçenler de "ne yapabilirim diye düşünüyorum" dedi, o günden beri ben de düşünüyorum, dün de geldi aynı soru, "ne yapmamı istersin" valla hala düşünüyorum. çok düşünüyorum da bir de buna yorulmam çok puan aldı. fransızca uyumak istiyorum ben şimdi.. zaten günü "uyusam hepimiz için iyi olacak" dedim ve bitirdim. arkası kesilmeyecekti yoksa.

evet her şeyin anlamını yitirdiğinin farkındayım. hissettiğim her şey bir kalıba dahil. keşke bunu farketmemi sağlamasaydı sağlayan kişi. fark kaldı o farklan da hiç bir şey olmadı.

ne yapmam gerektiğini ben dün de bilmiyordum günlük. artık sevgi azalması yoğunlaştı.
sırtımı kaşır mısın?