song for the ending day..

yemin ederim ağır değilim. 50 kilo falan. bir azalır bir çıkar. daha ağırlaşmayacağım, ağırlaşamayacağım, bunun adına atacak adımım veya adım yok. çok ciddiyim. televizyonlarımızı seveceğimizi söylemiştim, televizyonum kadarım. bazı bazı renkleri kayar. görüntünün gelmesi için beklemek lazım biraz. varoldum, bu sefer kaybolamıyorum.

şimdi kaldırın beni buradan, san jose telaşı yok içimde bu sefer, siz de telaşlanmayın. bakın ağır olmadığımı söyledim size ben. alın. al. al da bir renktir, televizyonumda yoktur, yanaklarım ölü beyazı bazı bazı mordur. ellerim de soğuktur. "don't touch me" durun. diyorum ki sakin olun, "the present tense" sakinliği.

şimdi san jose alkışları kopmuyor içimde. yüreğim patlıyor son iki saattir. gırtlağımdaki virüs bu sefer tanıdık. bu sefer biliyorum onu. dokunmayın öyle, ağırlaşamam daha ıslansam da. ıslanırım ama aynıyım. varolduğumla kaldım. anneme hiçbir espri yapmadım, hiçbir şey için geç kalan bir kahkaha atmadı. solna vinç gibi düşen bir kelime artık "ankara". "özlüyor musunuz" sorusu gelince ayaklarımızın altından fareler kaçıyor yuvalarına. cuma akşamıydı. bana baktı ağladı. sonra avizenin yere düştüğünü gördüm ve tren istasyonuna gittim. hiçbir şey patlamadı dudaklarımda. patlatamadım. sonrasıydı işte bahsettiğim anlar.

içimdeki müzikler her neyin içindeyse şimdi daha çok sendeler. aynısı senin için de geçerli, sabah ben sana şarkı yollayacaktım, bulamamıştım. hala bulamıyordum. sonra senden geldi. ha kafamdaki kuşlar yetmiyormuş gibi bir de şimdi hiçbir yerde bulunamayan şarkılar varlar. ben ağırlaşmıyorum ama. yemin ederim.

reklamları kapattım. başlamadan bitirdim, hiçbir değeri yansıtamayacak kelimeler. varolunca anladım. müziğin sesini ne kadar açarsak açalım sessizleşecek sokaklar, bunu sana demiştim ben. ta o zaman. o zamanlar.

sokaklara düşen damlaların pırlanta olduğunu gördün. daha da pırıldadı mı gözlerin. sana demiştim. her şey geriye dönecek diye. ayakkabılarımızı sıkı bağladığımızda da fırsat reyonlarından kaçtık. sıkı. ben o gün, o zaman beyin boşluklarında hızla döndüğüm gün. midemin san jose telaşına kapıldığı gün. o gün hep aynı. aynı kalacağım gibi.

ben ağırlaşmayacağım daha fazla. beni buradan alıp, şuraya koyun işte. .çarpıntılarım san jose telaşıyla yarışıyorlar. kulvar esprisi yok bu sefer.

iki adımlık yerkürenin arka bahçelerinden bana fenalık geldi.

gökyüzüne bakmayı öğren.
sonra güleriz
beni al ve o direklerden birine götür.